Musimy powstrzymać dalsze pogłębianie się różnic między obszarami miejskimi i wiejskimi i lepiej koordynować politykę w celu ich zniwelowania. Sama nowa WPR nie wystarczy, aby przywrócić równowagę między tymi wzajemnie powiązanymi obszarami. Aby Europa mogła rzeczywiście rozwiązać problem nierówności, musimy uruchomić szerszy zestaw polityk i instrumentów finansowania.

W przyjętym na kwietniowej sesji plenarnejraporcie informacyjnym EKES dokonał, na wniosek Komisji, uzupełniającej oceny zakresu, w jakim instrumenty i środki w ramach obecnej wspólnej polityki rolnej (WPR) UE w latach 2014–2020 przyczyniły się do zrównoważonego rozwoju terytorialnego obszarów wiejskich.

Na podstawie konsultacji przeprowadzonych w pięciu wybranych krajach UE (Francja, Węgry, Irlandia, Włochy i Hiszpania), EKES zanalizował w jaki sposób WPR może lepiej przyczynić się do zmniejszenia nierówności społecznych i gospodarczych na obszarach wiejskich.

Brak spójności między politykami UE

Podczas gdy WPR jest kluczową strategią pozwalającą finansować i utrzymać zatrudnienie w rolnictwie, inne istniejące programy finansowania, komplementarne do WPR, także mogą tu odegrać zasadniczą rolę. Uznano jednak, że spójność z innymi politykami unijnymi, krajowymi i lokalnymi nie jest optymalna w odniesieniu do polityki społecznej, żywnościowej, ochrony środowiska, badań naukowych i innowacji oraz handlu. Zrównoważony rozwój środowiskowy, gospodarczy i społeczny muszą iść ze sobą w parze.

Zalecenia dla przyszłej WPR

LEADER oraz rozwój lokalny kierowany przez społeczność zostały uznane za potencjalnie najskuteczniejsze ze wszystkich środków WPR. Należy jednak przeznaczyć na te cele znacznie większe zasoby oraz zoptymalizować je. Angażowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania programów i upewnienia się, że potrzeby lokalne są należycie uwzględnione, wskazała sprawozdawczyni EKES-u, Piroska Kállay.

Rolnictwo społeczne także zostało ocenione jako skuteczny środek WPR w latach 2014–2020 i jako takie powinno być dalej wspierane.

Środki WPR nie miały aż tak pozytywnego wpływu na zatrudnienie na obszarach wiejskich, jak wynikałoby to z potrzeb poszczególnych państw. W odwiedzonych krajach wiele zainteresowanych stron mocno podkreśliło znaczenie warunkowości społecznej. Prawa pracownicze i godne warunki pracy muszą być zatem zagwarantowane przez warunkowość społeczną w ramach finansowania WPR – podsumowała Piroska Kállay.

Należy także ustanowić Centrum Monitorowania Rozwoju Obszarów Wiejskich. (mr)