Grupa Pracowników w EKES-ie

W okresie, gdy różne rodzaje kryzysów i transformacji wpływają na świat pracy, dialog społeczny może odegrać kluczową rolę w realizacji trzech kluczowych celów: przewidywania zmian wynikających z transformacji ekologicznej, cyfrowej i demograficznej oraz zarządzania nimi, poprawy zapobiegania wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym oraz gotowości na wszelkie możliwe przyszłe kryzysy zdrowotne.

Oprócz dialogu społecznego w niezbędnych przypadkach Unia Europejska musi przyjąć środki regulacyjne oraz wytyczne dotyczące takich przypadków jak telepraca oraz aktualizacja europejskich ram porozumienia z 2002 r.

Pandemia stwarza okazję do rozwinięcia nowych wspólnych zdolności radzenia sobie z przyszłymi kryzysami i łagodzenia ich wpływu na BHP. Plany odbudowy powinny umożliwić zwiększenie roli partnerów społecznych w tych krajach członkowskich, gdzie mają oni najmniejszą wagę.

Koszty chorób zawodowych, takich jak choroby serca i wypalenie należy ściśle monitorować, aby móc określić odpowiednie środki na odpowiednim poziomie dla osiągnięcia celu „Wizja zero” ukierunkowanego na wyeliminowanie w UE zgonów związanych z pracą.

Środki BHP wdrażane w ramach dialogu społecznego pozytywnie wpływają na zdrowie pracowników, mogą poprawić rentowność przedsiębiorstw oraz zmniejszają koszty opieki i absencji. Koszt urazów i chorób związanych z pracą dla społeczeństwa szacuje się na 3,3% PKB UE (476 mld EUR) czyli ponad połowę środków z planu odbudowy.

Dlatego musimy rozwijać kulturę zapobiegania poprzez szkolenie różnych uczestników dialogu społecznego, uświadamianie pojawiających się zagrożeń oraz zwiększanie i rozpowszechnianie dostępnych zasobów.

Dwustronne negocjacje europejskich partnerów społecznych mają pierwszoplanowe znaczenie dla rozwiązywania problemów w zakresie BHP. Stosowanie autonomicznych umów jest jednak czasami nierównomierne i zależy od różnej skuteczności dialogu społecznego i różnorodności systemów stosunków pracy w państwach członkowskich. Dlatego też potrzebne są regulacje w niektórych obszarach, takich jak zagrożenia psychospołeczne i zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego. (prp)