Celem unijnej systematyki jest ukierunkowanie inwestycji na zrównoważony rozwój poprzez zapewnienie przejrzystego systemu klasyfikacji dla inwestorów i przedsiębiorstw. Obecnie rozporządzenie w sprawie unijnej systematyki i towarzyszące mu akty wykonawcze skupiają się na celach związanych z klimatem i ochroną środowiska, uzupełnionych o minimalne gwarancje społeczne. EKES popiera cele ekologiczne, lecz apeluje o przyjęcie całościowej koncepcji zrównoważonego rozwoju, tak aby systematyka obejmowała zarówno zrównoważony rozwój środowiskowy, jak i społeczny.

Minimalne gwarancje społeczne są użyteczne, ale nie wystarczą, by zapewnić pracownikom, konsumentom i społecznościom zrównoważony rozwój społeczny. Planowana systematyka społeczna zyska na znaczeniu, jeśli będzie częścią ogólnej polityki nastawionej na zrównoważony rozwój społeczny, co oznacza, że opieka społeczna będzie finansowana z wydatków rządowych, a inwestycje publiczne będą odgrywać tu ważną rolę.

EKES wzywa Komisję do opublikowania zaległego sprawozdania określającego przepisy wymagane do rozszerzenia zakresu stosowania systematyki o „inne cele dotyczące zrównoważonego rozwoju, w tym cele społeczne”, zgodnie z postulatem zawartym w rozporządzeniu w sprawie systematyki. Zwraca też uwagę na kompleksowe prace przygotowawcze przeprowadzone przez platformę ds. zrównoważonego finansowania i zaleca, by dążyć do osiągnięcia proponowanych celów – godnej pracy, odpowiedniego poziomu życia i inkluzywnych społeczności – uwzględnionych w wielopoziomowym podejściu. Proponowana dyrektywa w sprawie sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju byłaby uzupełnieniem systematyki społecznej i punktem odniesienia przy ocenie podejmowanych działań. EKES zaleca, by rozpocząć od prostych kryteriów oraz łatwych i przejrzystych procedur. Wskazana jest ścisła integracja systematyki społecznej i środowiskowej, ale z praktycznego punktu widzenia pierwszy krok mógłby polegać na ustanowieniu wzajemnych minimalnych gwarancji.

Należy wspierać rosnący popyt na społecznie ukierunkowane inwestycje poprzez stworzenie wiarygodnej systematyki zwiększającej widoczność przedsiębiorstw przyczyniających się do zrównoważonego rozwoju społecznego. Dobrze zaprojektowana systematyka społeczna w dużej mierze pomogłaby rozwiązać problem pseudospołecznego marketingu, polegającego na przedstawianiu przez daną organizację wprowadzających w błąd twierdzeń o społecznej odpowiedzialności swoich produktów lub usług. Taka systematyka powinna być złotym standardem odzwierciedlającym wyższy poziom ambicji niż przewidziano w prawodawstwie. Powinna też odnosić się w szczególności do Europejskiego filaru praw socjalnych i celów zrównoważonego rozwoju – np. celu nr 8 dotyczącego godnej pracy. Partnerzy społeczni i organizacje społeczeństwa obywatelskiego powinni być w pełni zaangażowani w opracowywanie systematyki i mieć do dyspozycji mechanizmy rozpatrywania skarg. Określenie tego, co należy uwzględnić w systematyce społecznej, będzie budzić kontrowersje, tak jak ma to miejsce w przypadku zielonej systematyki. Ale właśnie dlatego proces ten powinien podlegać demokratycznemu podejmowaniu decyzji. Powodzenie systematyki zależy od jej wiarygodności, a uwzględnione w niej działania muszą odpowiadać powszechnie przyjętej definicji zrównoważoności.