EESC info: Στον πόλεμο της Ρωσίας με την Ουκρανία, είμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου κινητοποίησης της κοινωνίας των πολιτών, η οποία προσπαθεί σκληρά να βοηθήσει τον ουκρανικό λαό. Ποιες είναι οι πιο αξιοσημείωτες ενέργειες σε αυτό το τεράστιο κύμα ανθρώπινης στήριξης της Ουκρανίας ως προς την ανθρωπιστική βοήθεια, τις μεταφορές, την εκπαίδευση, τη στέγαση, τα σχολεία ή την εκμάθηση ξένων γλωσσών; Τι μπορούμε να διδαχθούμε εμείς ως πολίτες που ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια ανθρώπινη τραγωδία;

David Stulík: Το κύμα αλληλεγγύης και στήριξης της ΕΕ προς την Ουκρανία είναι πρωτόγνωρο και, επομένως, γεννά την ελπίδα ότι τελικά οι ευρωπαϊκές αξίες θα υπερισχύουν της ρωσικής βαρβαρότητας και ωμής χρήσης βίας.

Είναι τόσο συγκινητικό και ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς όλη αυτήν την ανθρωπιστική βοήθεια που παρέχουν οι Ευρωπαίοι στην Ουκρανία. Ωστόσο, θα πρέπει να επισημάνουμε ορισμένα ζητήματα που θα πρέπει η κοινωνία των πολιτών της ΕΕ να λάβει υπόψη της.

Πρώτον, βοηθώντας τους Ουκρανούς πρόσφυγες να καλύψουν όλες τους τις ανάγκες (στέγαση, εκπαίδευση των παιδιών, δουλειές), προσπαθούμε να δώσουμε λύση στις συνέπειες των δόλιων πράξεων και των εγκλημάτων πολέμου που διαπράττει η Ρωσία του Πούτιν. Όμως, πρέπει να εξετάσουμε την αιτία αυτών των φρικαλεοτήτων. Και η αιτία αυτή είναι η ύπαρξη του καθεστώτος του Πούτιν, το οποίο εξακολουθεί να χαίρει ευρείας υποστήριξης από τους Ρώσους.

Εάν καταφέρουμε να σταματήσουμε αυτό, θα σταματήσουμε επίσης τη ροή των Ουκρανών προσφύγων προς την Ευρώπη, οι οποίοι θα ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να παραμείνουν στη χώρα τους και να ζήσουν εκεί ειρηνικά.

Και αυτό μας οδηγεί στο δεύτερο ζήτημα που, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να επιλύσει η ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών. Θα πρέπει όλοι να σταματήσουμε τις παράλογες πράξεις της ρωσικής ηγεσίας.

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν διαπράττονται μόνο εις βάρος των Ουκρανών, αλλά και εις βάρος μας. Η ρωσική προπαγάνδα μάς προβάλλει, δηλαδή την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ως τον μεγαλύτερο εχθρό τους, ο οποίος χρησιμοποιεί την Ουκρανία σαν αχυράνθρωπο κατά της Ρωσίας.

Με αυτό κατά νου, το εύλογο ερώτημα είναι πώς μπορούμε να σταματήσουμε τη Ρωσία του Πούτιν; Οι οικονομικές κυρώσεις από μόνες τους δεν θα οδηγήσουν σε αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία.

Φοβούμαι ότι η μόνη λύση για να σταματήσει ο Πούτιν είναι η στρατιωτική ήττα των στρατευμάτων του που βρίσκονται στην Ουκρανία. Προς το παρόν, αυτό θα πρέπει να αποτελεί την πρωταρχική μας προτεραιότητα ― μόνο έτσι θα σταματήσει η δολοφονία αθώων αμάχων στην Ουκρανία και θα αποτραπεί η εξάπλωση του πολέμου σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιθετική συμπεριφορά και τα σχέδια της Ρωσίας αφορούν και εμάς, τουλάχιστον ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ και δη εκείνα της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Ναι, είμαστε επίσης στο στόχαστρο των Ρώσων στρατηγών ως ένας ακόμη «θεμιτός» στόχος.

Εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν σταματήσει σήμερα, θα έρθει και η δική μας η σειρά και ο πόλεμος θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι de facto έχουμε ήδη εμπλακεί σε αυτόν τον πόλεμο. Αυτός είναι τουλάχιστον ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται ο ρόλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα ―λογοκρινόμενα― μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ρωσίας.

Ως εκ τούτου, εμείς οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να συμβάλουμε στη νίκη της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης. Παράλληλα με την επιβολή αυστηρότερων οικονομικών και άλλων κυρώσεων κατά της Ρωσίας, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εφοδιάσουμε τον ουκρανικό στρατό με όλα τα αναγκαία στρατιωτικά μέσα που ζητά.

Αν και είμαι ειρηνιστής, εδώ πρόκειται για καθοριστικές περιόδους στις οποίες οι φιλελεύθερες δημοκρατίες πρέπει να αμυνθούν έναντι όσων προτίθενται να τις καταστρέψουν. Οι εχθροί μας καταλαβαίνουν μόνο τη γλώσσα της βίας και της στρατιωτικής ισχύος. Δεν θα πρέπει να φοβούμαστε και να τη χρησιμοποιήσουμε, δεδομένου ότι διακυβεύεται η επιβίωσή μας ως δημοκρατικών κοινωνιών.