Ioannis Vardakastanis, wiceprzewodniczący Grupy Organizacji Społeczeństwa Obywatelskiego w EKES-ie
Europejski Rok Umiejętności powinien być okazją do wypełnienia luk i do usunięcia barier uniemożliwiających wielu obywatelom UE znalezienie satysfakcjonującego zatrudnienia wysokiej jakości. Gdy kurczą się w UE zastępy pracowników, bardziej niż kiedykolwiek istotne jest skupienie się na wykorzystaniu potencjału osób, które zbyt często znajdują się poza nawiasem otwartego rynku pracy, i inwestowanie w umiejętności.
Doskonalenie umiejętności odpowiadających wymogom obecnych i przyszłych rynków pracy będzie musiało rzecz jasna uwzględniać postępującą cyfryzację gospodarki. Wymaga to zaradzenia niedoborowi umiejętności cyfrowych, zwłaszcza w przypadku takich grup, jak osoby z niepełnosprawnościami oraz nadal aktywne zawodowo osoby starsze. Umiejętności cyfrowe są we współczesnym społeczeństwie nie tylko narzędziem pomagającym odnaleźć się na rynku pracy, lecz również warunkiem samodzielnego życia i nikt nie powinien być ich pozbawiony.
Niemniej propagowanie kompetencji, które przygotują gospodarkę na przyszłe wyzwania, nie powinno być nadmierne zależne od sfery cyfrowej. Europejski Rok Umiejętności powinien być również okazją do podkreślenia znaczenia i wartości zatrudnienia w branży technicznej i zawodowej, a także w pracy fizycznej. Bardzo długo niedostatecznie ceniono umiejętności potrzebne w tych sektorach oraz ich kluczową rolę w społeczeństwie. Ze względu na to, że w nadchodzących latach podstawą unijnego planu przekształcenia gospodarki będzie transformacja ekologiczna, jej urzeczywistnienie wymaga szczególnie fachowej wiedzy technicznej i umiejętności manualnych. W tym celu wielu pracowników będzie musiało się przekwalifikować. Trzeba również wykorzystać szansę na dotarcie do osób, które są zazwyczaj wykluczone z rynku pracy i umożliwić im doskonalenie umiejętności.