Door de groep Werknemers van het EESC

De huidige coronaviruspandemie heeft een dreigende crisis doen ontaarden in een regelrechte economische depressie, met het grootste daling van het bbp die we de afgelopen 100 jaar in vredestijd hebben meegemaakt, en heeft miljoenen mensen afhankelijk gemaakt van werkloosheids- of deeltijdregelingen. Terwijl onze sociale stelsels de schok grotendeels moeten opvangen, waren ze over het algemeen even slecht voorbereid op de pandemie als onze gezondheidsstelsels, aangetast door jarenlange bezuinigingen sinds de crisis van 2008.

Bovendien lopen de maatregelen ter bescherming van werknemers en banen erg uiteen en vallen de werknemers met het meest onzekere werk, zoals werknemers met leveringscontracten en andere nieuwsoortige arbeidsovereenkomsten, vaak buiten traditionele regelingen.

Werkloosheidsregelingen vertonen enorme verschillen binnen en tussen landen, bijvoorbeeld wat betreft de duur van uitkeringen, het recht op een uitkering en de hoogte ervan (als percentage van het vroegere loon). De groep Werknemers heeft een studie laten uitvoeren naar het effect op de Europese economie als geheel en op de economieën van de afzonderlijke landen indien alle lidstaten een gemeenschappelijke minimale dekking, duur en hoogte zouden hanteren, zodat voor werknemers in Europa een gemeenschappelijke minimumstandaard zou gelden. Deze hypothese wordt met behulp van macro-economische modellen getoetst in het licht van de crisis van 2008, in het licht van een volledige begrotingscyclus en, wat momenteel relevanter is, in het licht van de door de pandemie veroorzaakte economische neergang.

Uit de resultaten blijkt duidelijk dat de invloed op de economie positief zou zijn, zeker als er ook andere sociale maatregelen zouden worden getroffen: banen zouden worden beschermd en een nieuwe economische recessie zou worden voorkomen. De volledige studie en nadere details zijn hier te vinden.