Het EESC heeft op 8 november in Brussel een conferentie georganiseerd over de sociale dimensie van de nationale herstel- en veerkrachtplannen (NRRP’s) die worden gefinancierd door de herstel- en veerkrachtfaciliteit (RRF), het grootste financiële instrument van de EU.

Doel van de herstel- en veerkrachtfaciliteit is de sociale cohesie te bevorderen en de sociale gevolgen van de pandemie te verzachten. De NRRP’s vertonen echter nog steeds tekortkomingen; zo wordt er niet in alle lidstaten evenveel geïnvesteerd in sociale programma’s, wordt er onvoldoende overlegd met sociale partners en is er geringe aandacht voor gendergelijkheid.

Volgens de voorzitter van het EESC, Oliver Röpke, moet er nodig iets worden gedaan aan de onevenwichtigheden van de door de EU gesubsidieerde sociale programma’s, met name op het gebied van huisvesting, opleiding en onderwijs. Evelyn Regner, vicevoorzitter van het Europees Parlement, benadrukte dat de sociale dimensie niet in alle NRRP’s even goed uit de verf komt en wees erop dat het effectief kan zijn om met mijlpalen te werken in landen waar sociale partners een grote rol spelen.

Nicholas Schmit, EU-commissaris voor Werkgelegenheid en Sociale Rechten, pleitte ervoor om niet-toegewezen RRF-middelen eventueel te gebruiken voor investeringen in huisvesting; dankzij de RRF zijn er in de EU weliswaar meer sociale investeringen mogelijk, maar in veel lidstaten is ook huisvesting een probleem dat dringend aandacht behoeft.

Volgens deelnemers aan de conferentie is het onderwerp ‘gendergelijkheid’ ondergesneeuwd geraakt in de RRF, waardoor de EU haar beloftes op dit gebied niet kan inlossen. Feit is dat er in sommige lidstaten projecten lopen die gendergelijkheid op lange termijn kunnen bevorderen, maar er is een meer voortvarende en alomvattende aanpak nodig om de sociale en genderdimensie in de NRRP’s beter tot uiting te laten komen.

Tijdens de conferentie kwamen diverse aspecten van deze plannen aan de orde, waaronder sociale cohesie en aandacht voor jongeren, en werd met name ingegaan op de in de NRRP’s voor jongeren voorgestelde onderwijsmaatregelen. Volgens de deelnemers is er behoefte aan meeromvattende strategieën om de overgang van de schoolbanken naar de werkvloer te vergemakkelijken, en moeten jongeren een platform krijgen om actief te worden betrokken bij besluiten die bepalend zijn voor hun toekomst. (ll)