Toen de medewerkers van de stichting Villavecchia hoorden dat kinderen met kanker uit Oekraïne geëvacueerd werden, hebben ze geen moment geaarzeld. Zij hebben zich onmiddellijk vrijwillig ingezet om de kinderen en hun gezin op te vangen en bij te staan. Om deze kinderen de juiste zorg en de steun te kunnen bieden die ze echt nodig hadden, moest de stichting samenwerken met ziekenhuizen en veel andere organisaties en vrijwilligers. Samen slaagden ze erin om in Barcelona een veilige haven te creëren voor jonge patiënten. Natàlia Ferrer Ametller deelde hun verhaal met ons.

EESC info: Wat heeft u ertoe aangezet om uw project of initiatief op te starten?

We kregen te horen dat kinderen met kanker uit Oekraïne geëvacueerd werden en hebben de betrokken autoriteiten en de internationale organisatie die de evacuatie leidde, onze hulp aangeboden. Toen ons werd gevraagd de hele operatie te organiseren, kregen we onmiddellijk steun van de internationale stichting Josep Carreras, zodat we de operatie samen in goede banen konden leiden. Ook veel andere organisaties hebben hun hulp aangeboden. We hebben geen moment getwijfeld. We moesten gewoon helpen waar we konden: bij de opvang en ondersteuning van kinderen met kanker en hun gezinsleden, in overleg met de behandelende ziekenhuizen.

Wat waren de reacties op uw project? Hebt u feedback gekregen van de mensen die u hebt geholpen? (Zo ja, kunt u ons een voorbeeld geven?)

Het was een heel intense ervaring en we hebben er veel uit geleerd. In de eerste plaats hebben we gezien hoe zwaar de levensomstandigheden van vluchtelingen zijn. De taal was het grootste obstakel, en daarnaast ook enkele culturele aspecten. We stonden er echter niet alleen voor. Vrijwilligers hebben fantastisch werk geleverd als tolk of door de kinderen te begeleiden tijdens hun ziekenhuisverblijven of tijdens de ambulanceritten. Ze brachten de kinderen bezoekjes en hielpen met het papierwerk. De behandeling is in veel gevallen gunstig verlopen. Veel kinderen hebben de eerstelijnsbehandeling al achter de rug en krijgen nu onderhoudstherapie. Sommigen van hen konden al naar huis terugkeren. Hier is bijvoorbeeld een foto van een van de kinderen, Mykola, samen met zijn moeder en onze maatschappelijk werker in het ziekenhuis. Samen hebben we een zeer moeilijke tijd doorstaan, maar de glimlach van de kinderen en het gevoel van geruststelling bij de moeders was voor ons de mooiste beloning.

Hoe gaat u deze specifieke financiering gebruiken om de gemeenschap verder vooruit te helpen?

We gaan gewoon door met ons werk. In drie gezinnen verkeren de kinderen nog in een acute fase als gevolg van complicaties met hun behandeling. Zij hebben huisvesting, verzorging, vervoer, hulp met geneesmiddelen, vertaling, enz. nodig. Ook de andere gezinnen moeten het gevoel hebben dat we er nog steeds voor hen zijn.

Staan er al nieuwe projecten op stapel?

Ja, we werken aan het Victoria Paviljoen, een palliatief centrum voor kinderen en het eerste in zijn soort in Spanje. Hier worden kinderen met een terminale ziekte verzorgd, die zich in een vergevorderd stadium van hun ziekte of in hun laatste levensdagen bevinden. Daartoe willen wij een historisch gebouw renoveren dat zich op een zeer symbolische plaats in het ziekenhuis Sant Pau in Barcelona bevindt.

Welk advies zou u andere organisaties geven om resultaten te kunnen boeken met dergelijke activiteiten en programma's?

Wij geloven dat het heel belangrijk is om duidelijk vast te stellen wat de behoeften zijn en de projecten zo op te zetten dat ze leveren wat nodig is, hoe moeilijk dat ook is. Je moet weten hoe je moet luisteren, leren, hulp aanvaarden en samenwerken met andere organisaties die elkaar aanvullen. Je moet het werk van anderen naar waarde schatten en samen naar hetzelfde doel toewerken.

Ziet u de solidariteit met de Oekraïense vluchtelingen tanen als de oorlog in Oekraïne blijft duren?

Helaas worden actuele gebeurtenissen al snel oud nieuws en de solidariteit die ze oproepen, is soms van korte duur. Maar mensen hebben een groot doorzettingsvermogen en zijn bereid op te komen voor rechten en voor sociale rechtvaardigheid.

Wat kunnen en moeten maatschappelijke organisaties doen om te vermijden dat de solidariteit afneemt?

De autoriteiten oproepen om bijstand te blijven verlenen en de rol van de sociale organisaties te versterken.

Kan de EU hierbij een positieve rol spelen?

Ja, door op Europees niveau regeringen en overheden aan te bevelen samen te werken en het werk van de betrokken organisaties te vergemakkelijken. Als overheden en organisaties elk afzonderlijk en zonder overleg handelen, werkt het gewoon niet. De overheid heeft het maatschappelijk middenveld nodig. Het maatschappelijk middenveld kan en mag niet worden afgesneden. Veel sociale instanties werken zonder steun van de overheid. Natuurlijk kost het moeite om open te staan voor anderen en in een netwerk te werken, maar samenwerken biedt ook de grootste kans op goede resultaten.