Από την Ομάδα των Εργαζομένων της ΕΟΚΕ

Η ομιλία για την Κατάσταση της Ένωσης το 2021 παρουσιάζει ορισμένες αδυναμίες όσον αφορά την φιλοδοξία και τη σαφήνειά της, παρότι απαριθμεί σχεδόν όλες τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.

Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι αναμφίβολα σημαντικές, ωστόσο το σχέδιο ανάκαμψης και ανασυγκρότησης που προτάθηκε στο έγγραφο θέσης της Ομάδας των Εργαζομένων και η Συμβολή της ΕΟΚΕ στο πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για το 2022 θα πρέπει να επικεντρωθούν στην καταπολέμηση των ανισοτήτων και της φτώχειας και στην ανάκτηση των χαμένων θέσεων εργασίας, με ιδιαίτερη προσοχή στις ευάλωτες ομάδες και στην αυξανόμενη εργασιακή φτώχεια.

Η ομιλία δεν αναφέρθηκε στην πορεία εφαρμογής του Σχεδίου Δράσης για τον Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων ούτε και στην ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων σε πλατφόρμες. Η ισχνή αναφορά στην κοινωνική δικαιοσύνη αντικατοπτρίζεται στη δήλωση προθέσεων, όπου οι προτάσεις μετά βίας υπερβαίνουν την εφαρμογή των συμφωνιών του ΟΟΣΑ για τη φορολογία.

Αυτές οι συμφωνίες είναι καλοδεχούμενες, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να πρωτοστατεί επί του θέματος. Εννοείται πως ορισμένα κράτη μέλη θα προσπαθήσουν να αντισταθούν στην καταπολέμηση της φοροαποφυγής, ωστόσο χωρίς πολιτική γενναιότητα από την εκτελεστική εξουσία τίποτα δεν πρόκειται να επιτευχθεί.

Τα νέα για την απαγόρευση της καταναγκαστικής εργασίας είναι αξιέπαινα. Θα πρέπει όμως να συνδέονται με μέτρα δέουσας επιμέλειας και με την εγγύηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλον τον πλανήτη σε συνδυασμό με την κατάθεση επιπρόσθετων προτάσεων για την αντιμετώπιση της επισφαλούς εργασίας και της μη αμειβόμενης πρακτικής άσκησης. Τα μέτρα για την κλιματική αλλαγή είναι επειγόντως αναγκαία, το ίδιο όμως ισχύει και για τα κοινωνικά μέτρα που πρέπει να τα συνοδεύουν: αν δεν θέλουμε πανευρωπαϊκά κινήματα διαμαρτυρίας, όπως αυτό των gilets jaunes, η ενεργειακή φτώχεια πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά με αποτελεσματική και επαρκή τόσο χρηματοδότηση όσο και κανονιστική δράση.

Ο δρόμος είναι μακρύς και δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε όταν εκατομμύρια Ευρωπαίοι δυσκολεύονται να ανάψουν τη θέρμανση, όταν τα συστήματα συλλογικών διαπραγματεύσεων αποδυναμώνονται, όταν ορισμένες μεγάλες εταιρίες αποφεύγουν να καταβάλλουν τους φόρους τους και όταν τα ορυκτά καύσιμα εξακολουθούν να επιδοτούνται. Δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε όταν πάνω από το ήμισυ των κατοίκων του πλανήτη παραμένει ανεμβολίαστο. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αλληλεγγύη ως κατευθυντήρια αρχή για να εξασφαλίσουμε ένα πιο δίκαιο μέλλον για όλους. (pr)