Του Stefano Mallia, προέδρου της Ομάδας των Εργοδοτών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής 

Ενώ σιγά-σιγά κατακάθεται ο κουρνιαχτός των ευρωεκλογών, είναι σαφές ότι μας περιμένουν πολύ σοβαροί κλυδωνισμοί. Η επικράτηση των συντηρητικών αναχαίτισε τη συντριπτική επικράτηση της ακροδεξιάς. Πάντως, παρ’ όλο που η κεντροδεξία διατήρησε τις δυνάμεις της, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η σκληροπυρηνική δεξιά θα έχει μεγαλύτερη ισχύ στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δυσχεραίνοντας τις ψηφοφορίες επί βασικών ζητημάτων. Πήραμε μια πρώτη γεύση όταν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα οριακά δεν κατόρθωσε να παρακάμψει το δεξιό βέτο στην υπερψήφιση του νομοθετήματος για την αποκατάσταση της φύσης. 

Οι κύριες ανησυχίες του επιχειρηματικού κόσμου είναι η διασφάλιση προόδου στη βιομηχανική πολιτική και την οικονομική ασφάλεια, ιδίως όσον αφορά την τεχνολογία, τις κρίσιμες πρώτες ύλες, τους ημιαγωγούς, τα ηλεκτρικά οχήματα, την οικονομική ανθεκτικότητα και τη συνολική ανταγωνιστικότητα. Η ενίσχυση της ενιαίας αγοράς και η τόνωση των ιδιωτικών επενδύσεων μέσω μιας πραγματικής ένωσης κεφαλαιαγορών είναι ουσιαστικής σημασίας. Θα μπορέσει το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να ανταποκριθεί στοις προσδοκίες; 

Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ανταγωνιστούμε με παγκόσμιες δυνάμεις όπως η Κίνα και οι ΗΠΑ. 

Το 2008, η ευρωζώνη και οι ΗΠΑ είχαν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕγχΠ) ―σε σημερινές τιμές― ύψους 14,2 τρισ. δολαρίων και 14,8 τρισ. δολαρίων ΗΠΑ αντιστοίχως (ήτοι 13,1 τρισ. ευρώ και 13,6 τρισ. ευρώ). Δεκαπέντε χρόνια μετά, το ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ είναι λίγο πάνω από 15 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, ενώ εκείνο των ΗΠΑ αυξήθηκε σε 26,9 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Εάν οι πέντε μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες —η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία— είχαν φθάσει στον ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας της Αμερικής μεταξύ 1997 και 2022, το κατά κεφαλήν τους ΑΕγχΠ θα ήταν κατά μέσο όρο σχεδόν 13.000 δολάρια ΗΠΑ (12.000 ευρώ) υψηλότερο σε όρους ισοτιμίας της αγοραστικής δύναμης. Οι αριθμοί αυτοί μιλούν από μόνοι τους. 

Εδώ και πολλά χρόνια, ενώ η ΕΕ κατέγραφε θετικό εμπορικό ισοζύγιο, πολλοί δεν είχαν παρατηρήσει ότι η ανταγωνιστικότητά μας διέτρεχε κίνδυνο. Τηρήσαμε τους ίσους όρους ανταγωνισμού σε παγκόσμιο επίπεδο και σεβαστήκαμε τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη, αναμένοντας ότι και οι άλλοι θα πράξουν το ίδιο. Τώρα, όμως, ο κόσμος αλλάζει ραγδαία και η ΕΕ πρέπει να αλλάξει τακτική και να αντιδράσει γρήγορα σε όλους αυτούς τους συναγερμούς που αγνοούσε μέχρι σήμερα. Ελπίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπό τη νέα του σύνθεση, θα φέρει επάξια εις πέρας το έργο του και δεν θα περιοριστεί σε κομματική πολιτική.