Door Stefano Mallia, voorzitter van de groep Werkgevers in het Europees Economisch en Sociaal Comité 

Nu het stof van de Europese verkiezingen is neergedaald, is het duidelijk dat we een periode van hevige turbulentie tegemoet gaan. De winst van de Conservatieven heeft de extreemrechtse aardverschuiving tegengehouden. Maar hoewel centrumrechts zijn positie heeft behouden, kunnen we niet negeren dat het extreemrechtse kamp krachtiger zal zijn in het nieuwe Europees Parlement, waardoor stemmingen over belangrijke kwesties ingewikkelder worden. We hebben daar al een glimp van kunnen opvangen toen de EVP-fractie er vorig jaar net niet in slaagde een rechtse blokkerende meerderheid te vormen om een natuurherstelwet tegen te houden. 

Het bedrijfsleven is vooral bezorgd over de vooruitgang op het gebied van industriebeleid en economische zekerheid, met name wat betreft technologie, kritieke grondstoffen, halfgeleiders, elektrische voertuigen, economische veerkracht en algemeen concurrentievermogen. Het is van cruciaal belang om de eengemaakte markt te versterken en particuliere investeringen te stimuleren door middel van een echte kapitaalmarktenunie. Zal het nieuwe Parlement zijn opgewassen tegen deze taak? 

We hebben geen andere keuze dan te concurreren met wereldmachten als China en de Verenigde Staten. 

In 2008 hadden de eurozone en de VS een gelijkwaardig bruto binnenlands product (bbp) in lopende prijzen van respectievelijk 14,2 biljoen en 14,8 biljoen USD (13,1 biljoen en 13,6 biljoen EUR). Vijftien jaar later bedraagt het bbp van de eurozone iets meer dan 15 biljoen USD, terwijl dat van de VS tot 26,9 biljoen USD is gestegen. Als de vijf grootste Europese economieën — Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië en Spanje — de Amerikaanse productiviteitsgroei tussen 1997 en 2022 hadden geëvenaard, zou hun bbp per hoofd van de bevolking gemiddeld bijna 13 000 USD (12 000 EUR) hoger zijn in termen van koopkrachtpariteit. Dit zijn veelzeggende cijfers. 

Jarenlang, toen de EU een positieve handelsbalans vertoonde, beseften velen niet dat ons concurrentievermogen gevaar liep. We vertrouwden op het mondiale gelijke speelveld en op de op regels gebaseerde internationale orde, waarbij we ervan uitgingen dat anderen hetzelfde zouden doen. Maar nu verandert de wereld in rap tempo en moet de EU snel reageren op alle wake-upcalls die zij tot dusver heeft genegeerd. Het is te hopen dat dit Parlement zijn taak zal vervullen en zich niet alleen zal bezighouden met partijpolitiek.