Florian Marin

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny proponuje, aby nowe unijne ramy monitorowania lasów były zrównoważone, opłacalne i wykonalne pod względem operacyjnym. Powinny również być aktualne, bezpieczne i pewne, dynamiczne, inkluzywne i partycypacyjne, aby umożliwić ścisłą współpracę między nauką a praktyką oraz lepsze planowanie i kształtowanie polityki w oparciu o dowody.

Kluczowe znaczenie ma zapewnienie komplementarności i zapobieganie powielaniu danych już objętych obowiązującym prawodawstwem, takim jak polityka klimatyczna, przepisy dotyczące jakości powietrza i różnorodności biologicznej oraz wspólna polityka rolna.

Jeśli chodzi o zmianę klimatu, potrzebne są dane w dłuższej perspektywie oraz dane dotyczące rozwoju obszarów wiejskich, gospodarki o obiegu zamkniętym i nauki. Ważne jest zapewnienie interoperacyjności oraz takiego samego stopnia szczegółowości, technologii i częstotliwości, zwłaszcza w przypadku gromadzenia danych uzupełniających we wszystkich państwach członkowskich UE. Stale należy dbać o ograniczanie obciążeń administracyjnych i unikanie tych nadmiernych, takich jak wielokrotne gromadzenie danych i wielokrotne ich ujmowanie w sprawozdawczości. Taką samą wagę należy przykładać do gospodarczych, społecznych i środowiskowych danych o lasach.

Należy zdecydowanie podkreślić znaczenie poszanowania praw własności prywatnej i własności danych, zwłaszcza w kontekście zasady pomocniczości. Infrastruktura danych o lasach musi kierować się interesem publicznym.

Każde państwo członkowskie UE, które korzysta z lasów, powinno dysponować długoterminowym planem leśnym, uzupełniającym inne strategie leśne i strategie na rzecz drewna oraz zapewniającym doskonałe dopasowanie do celów zrównoważonego rozwoju. Biorąc pod uwagę różnoraką wartość lasów, do struktury planów leśnych należy włączyć obok zasady partnerstwa aspekty społeczne i gospodarcze. Ważne jest także zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego w opracowywanie i wdrażanie długoterminowych planów leśnych.

Trzeba wzmocnić rolę Stałego Komitetu ds. Leśnictwa, który powinien obejmować odpowiednie podmioty społeczeństwa obywatelskiego.