Jako młoda delegatka biorąca po raz pierwszy udział w COP staram się zachować otwarty umysł i pewną dozę naiwnego optymizmu. W tym tygodniu światowe temperatury wzrosły o ponad 2°C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej. Nie wiem, co przekona nas do osiągnięcia porozumienia w sprawie zaprzestania stosowania paliw kopalnych zgodnie z proponowanym traktatem o nierozprzestrzenianiu paliw kopalnych, jeśli ten wzrost temperatury wraz z przerażającymi powodziami, pożarami roślinności, suszami i trzęsieniami ziemi, które nawiedziły cały świat tylko tego roku, nie będzie wystarczającym argumentem.

Jest to bardzo dobry moment, by prace naszej delegacji skupiły się na rolnictwie i bezpieczeństwie żywnościowym, programie prac na rzecz sprawiedliwej transformacji oraz finansowaniu działań w związku ze zmianą klimatu. Przedmiotem debaty będą też moje zainteresowania: sprawiedliwość klimatyczna oraz powiązanie zmiany klimatu z równością płci i pokojem i bezpieczeństwem.

Pomimo tego, że młodzi ludzie mają ograniczone możliwości wstępu na sale służące do negocjacji, wierzę, że nasze głosy mają niebagatelny wpływ na wyniki COP28. Uważam, że osiągnięcie obecnych porozumień klimatycznych zawdzięczamy młodym ludziom, którzy wywierają nieustanną presję na decydentów, nawet jeśli te porozumienia nie spełniają wszystkich potrzeb. Wierzę, że głosy młodzieży mają tę samą wartość i że należy się w nie wsłuchać, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że będziemy najdłużej ponosić największe koszty zaniechania działań w dziedzinie klimatu.

Moja pasja dla klimatu ma trzy główne przyczyny.

• Jest nią świadomość, że zmiana klimatu następuje na masową skalę i potęguje inne problemy, takie jak nierówność płci czy też brak pokoju i bezpieczeństwa.
• To, że dostępnych jest na wyciągnięcie ręki dużo informacji, które zachęcają młodzież do wyedukowania się, również na temat globalnego wpływu zmiany klimatu.
• Poczucie frustracji, że decydenci zaniechali działań w dziedzinie klimatu, co skłania nas do domagania się zmian.

Spodziewam się, że podczas COP28 będę miała okazję do spotkania ludzi z różnych środowisk, wysłuchania ich opowieści i pogłębienia wiedzy i że wzbudzi to we mnie nadzieję na przyszłość. Obawiam się jednak, że ten entuzjazm może przerodzić się w strach. Zależy to od adekwatności i przedsięwzięcia uzgodnionych środków.