UE musi utrzymać cła na cukier

EKES wzywa Komisję, by lepiej promowała przemysł cukrowniczy UE

Gdy kwoty na produkcję cukru buraczanego zostaną zniesione w październiku tego roku, europejski przemysł cukrowniczy znajdzie się w zupełnie nowej sytuacji. To w dużej mierze od tego, jak UE wesprze europejskich przetwórców cukru i rolników uprawiających buraki cukrowe, zależy, na ile pomyślna okaże się ta nowa sytuacja, kiedy przemysł cukrowniczy będzie mógł bez ograniczeń produkować na eksport i na potrzeby przemysłu spożywczego.

Tuż przed zniesieniem kwot na uprawę buraka cukrowego, planowanym na 1 października 2017 r., Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (EKES) przyjął opinię z inicjatywy własnej w sprawie przemian przemysłowych w sektorze cukru buraczanego w UE (podać link).

Możliwość nieograniczonego eksportu cukru

Zniesienie kwot na produkcję cukru buraczanego umożliwi unijnemu przemysłowi cukrowniczemu nieograniczony eksport cukru. „To wielka szansa dla europejskich producentów cukru. Jednak by mogli oni w pełni skorzystać z tej liberalizacji, będą potrzebować pełnego wsparcia Komisji Europejskiej” – stwierdził José Manuel Roche Ramo, sprawozdawca opinii EKES-u.

„Dlatego konieczne jest, aby Komisja aktywniej wspierała europejski przemysł cukrowniczy” – stwierdził Roche Ramo. „Podczas negocjacji umów o wolnym handlu Komisja musi dążyć do otwarcia rynków importerów netto cukru oraz do zniesienia ceł na wywóz z UE produktów o wysokiej zawartości cukru. Jednocześnie Komisja powinna poprzeć ścisłe reguły pochodzenia takich produktów, aby producenci cukru z UE mogli odnieść korzyści ze wzrostu eksportu”.

Uprawa buraka cukrowego – tworzenie miejsc pracy o pozytywnym wpływie na środowisko i glebę

„Unijny przemysł cukrowniczy w znaczący sposób przyczynia się do tworzenia miejsc pracy i do działalności gospodarczej, zwłaszcza na obszarach wiejskich, gdzie jest niedobór miejsc pracy. Dlatego proponujemy wprowadzenie do wspólnej polityki rolnej (WPR) narzędzi rynkowych, które wspierają ciągłą produkcję cukru w państwach członkowskich UE” – stwierdziła współsprawozdawczyni opinii Estelle Brentnall. Wsparcie związane z produkcją może być niezbędne do zmniejszenia ryzyka obniżenia lub porzucenia produkcji cukru buraczanego. Oprócz bezpośredniego wsparcia rolnicy powinni mieć lepszy dostęp do zarządzania ryzykiem. Należy lepiej zdefiniować pomoc w zakresie prywatnego przechowywania, a także promować alternatywne rynki zbytu buraków cukrowych.

Produkcja cukru buraczanego nie obciąża środowiska: burak cukrowy jest zawsze uprawiany w płodozmianie z innymi uprawami polowymi. Płodozmian przyczynia się do zachowania żyzności gleby i ograniczenia przenoszonych przez glebę patogenów i szkodników, a tym samym do zmniejszenia potrzeby stosowania środków ochrony roślin. Ponadto buraki cukrowe uprawia się zazwyczaj w pobliżu fabryk, które je przetwarzają, tak aby ograniczyć koszty transportu, co ma korzystny wpływ na bilans CO2.

EKES zaleca ostrożność, jeżeli chodzi o liberalizację handlu w umowach o wolnym handlu

Obecnie dostęp do rynku UE dla cukru przeznaczonego do rafinacji, na mocy umów o wolnym handlu z Ameryką Środkową, Kolumbią, Peru, Ekwadorem i RPA, wynosi już 420 tys. ton. Cukier surowy i cukier biały z krajów Afryki, Karaibów i Pacyfiku oraz z krajów najsłabiej rozwiniętych można wwieźć bez ceł i kontyngentów. Ponadto roczna dostępność cukru surowego do rafinacji w ramach kontyngentu CXL o obniżonej stawce celnej wynosi łącznie ponad 700 tys. ton i ma wzrosnąć do niemal 800 tys. ton w okresie 2017–2018.

Zdaniem EKES-u w UE wskazana jest większa ostrożność w odniesieniu do liberalizacji handlu w ramach negocjacji dotyczących nowych umów o wolnym handlu. „Komisja musi traktować cukier jako towar wrażliwy w negocjacjach dotyczących wolnego handlu i utrzymać unijne cła na cukier”.

W szczególności Komitet apeluje do Komisji o zakwestionowanie arbitralnego nakładania instrumentów ochrony handlu przez importerów z państw trzecich oraz o większą stanowczość w walce z zakłócającymi handel strategiami wspierania głównych światowych producentów cukru.

Kontekst

UE jest wiodącym światowym producentem cukru buraczanego. Roczna produkcja wynosi około 17,2 mln ton. Zakłady cukrownicze rocznie skupują około 107 mln ton buraka cukrowego, uprawianego przez około 137 tys. europejskich gospodarstw rolnych. Cukrownie położone są zwykle na obszarach wiejskich o niskim poziomie działalności przemysłowej. Przemysł cukrowniczy w UE zapewnia 28 tys. bezpośrednich oraz 150 tys. pośrednich miejsc pracy, a zatem jest ważnym filarem zatrudnienia w regionach.

W minionym dziesięcioleciu europejski przemysł cukrowniczy musiał przejść bolesny etap konsolidacji. Prawie połowa cukrowni została zamknięta, co doprowadziło do utraty 4,5 mln ton zdolności produkcyjnej, likwidacji ponad 24 tys. miejsc pracy i koniec działalności 165 tys. dostawców rolnych.

Szczegółowych informacji udziela:

Silvia Aumair

E-mail

tel. +32 2 546 8141

@EESC_PRESS

WIDEO: W jaki sposób EKES przyczynił się do zmian