EESC info

As an eagrán seo de EESCinfo amach, tá rannán nua á sheoladh againn dar teideal “Ceist amháin do...”. Leanfaimid leis an tsraith seo ceisteanna-agus-freagraí trína iarraidh ar chomhaltaí CESE a bhfreagra a thabhairt ar cheist atá go mór i mbéal an phobail agus atá, dar linn, an-ábhartha ag an am.

Is iad na chéad aíonna a roinnfidh a gcuid smaointe ná an bheirt Leas-Uachtarán. Thug siad freagra ar an gceist seo a leanas: “Agus tú ag cur tús le do théarma oifige, téarma oifige ag tráth seo na dianghlasála, an scartha shóisialta agus an chaidrimh oibre fhíorúil, conas a d’fhéadfaí spiorad an tsuaircis chruthaithigh a bhíodh ann a athmhúscailt laistigh de CESE féin agus lasmuigh de CESE?”

Is minic a ritheann sé liom nuair a bhíonn an saol ag breith bog orm gurb amhlaidh atá mo mhaidí ligthe le sruth agam. Ar a shon sin, is é an cuspóir a chuirimid romhainn agus córais fheidhmiúla á gcruthú againn ná a chinntiú go n-oibríonn siad mar is cóir, i bhfocail eile go n-oibríonn siad go héifeachtach agus go dea-fheidhmiúil. Is é an t-idirdhealú is gnách liom a dhéanamh ina thaobh seo ná gur cheart do phróisis feidhmiú go rianúil ach i dtaca le hinneachar de gur cheart dó ár ndúshlán a thabhairt.

B’fhonn liom riamh a chinntiú go dtabharfadh mo chuid oibre in CESE mo dhúshlán i gcónaí agus an uair is mó a bhíonn mo dhúshlán á thabhairt aici gur lena linn sin is féidir teacht ar na réitigh is mó luach.

B’ábhar mearbhaill dom na próisis agus na modhanna oibre a bhí i réim anseo nuair a rinneadh ball díom an chéad lá, pé acu a bhí mé ag iarraidh an seomra cruinnithe ceart a aimsiú nó an cnaipe cainte a bhrú ag an nóiméad ceart agus mé ag iarraidh labhairt le linn díospóireachta.

I gcás comhaltaí atá ag dul i gceann oifige den chéad uair, seans nach rachaidh sibh i dtaithí ar na nósanna sin go dtí go mbeidh roinnt cruinnithe curtha díbh agaibh. Taithí a dhéanann máistreacht. Ar ndóigh, is cabhair mhór freisin na sosanna caife agus a bheith i gcomhluadar daoine sna dorchlaí chun eolas a chur ar an gcaoi a bhfeidhmíonn cúrsaí sna Coistí.

Ós rud é nach féidir linn dul i dtaithí ar an láthair oibre nua anois faoi mar a dhéanaimis de ghnáth, fágann sin gurbh éigean dúinn tús a chur leis an téarma oifige seo ar dhóigh eile ar fad. Ní léir fiú amháin cé na daoine atá tar éis filleadh orainn agus cé na daoine nár fhill. Ní furasta do chomhaltaí nua eolas a chur ar an gcaoi a bhfeidhmíonn CESE agus dinimicí na láithreach oibre a thuiscint.

Is léir dúinn gur féidir leis an gCoiste feidhmiú go cianda. Is móide an tábhacht a shamhlaímid anois le teagmháil a dhéanamh le comhaltaí duine le duine dá bhrí sin. Ba mhaith liom buíochas a ghabháil le foireann theicniúil an Choiste. Tarraingíodh aird ar an tábhacht thar meán atá leo mar oibrithe fíor-riachtanacha sa mhéid go n-éascaíonn siad ár gcuid oibre dúinn.

A bhuí leo sin, feidhmíonn an próiseas go rianúil agus go héifeachtach agus is fusa linn dul i dtaithí ar an modh oibre nua seo.

Is maith liom a cheapadh ós rud é go mbíonn orainn oibriú go cianda agus gach duine againn ag obair ón mbaile (cibé acu ón oifig sa bhaile, ón gcistin nó ón seomra suite féin é sin) go mothaímid níos gaire dá chéile ar chuma éigin. Is maith liom a cheapadh gur meabhrú beag é sin gurb ionann cás dúinn uile agus ár ndícheall á dhéanamh againn sa spás oibre nua seo.

Is cinnte liom gur móide an meas a bheidh againn ar ár láthair oibre nuair a fhillfimid ar sheomraí an fhoirgnimh JDE athuair agus tá súil agam gur móide an tuiscint a bheidh againn dá chéile an uair sin freisin agus sinn ag iarraidh ábhar luachmhar a chur i láthair an Aontais Eorpaigh.

Faoi láthair táimid i ngreim ag géarchéim sláinte nach bhfacthas a leithéid riamh roimhe seo i stair na hEorpa ná i stair na cruinne: tá an cine daonna buailte go dona léi i ngach cearn den domhan, rud a fhágann nach mór dúinn aghaidh a thabhairt ar a dhíomuaine is atá saol an duine. D’ionsaigh orgánach micreascópach sinn, ach cé nach bhfuilimid in ann é a shárú go fóill, beidh an lá linn.

Den chéad uair sna mílte bliain dár stair, tharla sé go bhfuil ar an gcine daonna a lán gníomhaíochtaí daonna agus sóisialta a dhéanamh gan teagmháil fhisiciúil, gan bheith san áit chéanna, gan caidreamh díreach daonna a bheith ann. Táimid tar éis a fhoghlaim conas maireachtáil “go fíorúil”, rud a athróidh ó bhonn ár modh maireachtála mar dhaoine, ó thaobh na hantraipeolaíochta de. Tá athrú ag teacht ar an domhan agus, dá bhrí sin, ní mór dúinn athrú freisin: ní mór dúinn a fhoghlaim conas uirlisí digiteacha a úsáid chun nascadh le daoine i bhfíschruinnithe, ní mór dúinn foghlaim conas cumarsáid a dhéanamh ar bhealach difriúil, gan bheith le chéile go fisiciúil in aon chor nó ag cleachtadh scaradh sóisialta agus sinn ag teacht le chéile; tá an tsoghluaisteacht ag athrú freisin agus sinn ag iarraidh dul ó áit go háit ar bhealach nua, amhail ar scútair. Níl ansin ach cúpla sampla de na hathruithe móra a tháinig ar ár saol.

Is é an dúshlán atá roimh an nglún seo againne ná dul i ngleic leis na hathruithe agus teacht ar réitigh.

D’ainneoin na ndeacrachtaí, áfach, is daoine sinn, táimid ábalta oiriúnú do na hathruithe. Tá a fhios againn nach bhfuil i gceist anseo ach tamaillín inár stair fhada, agus, luath nó mall, beimid an ann filleadh ar ghnásanna ár nádúir bunaidh mar ainmhithe sóisialta.

Ar bhealach, ba bhrónach an rud é gur go cianda a tionóladh seisiún Iomlánach bunaidh CESE don téarma nua oifige, agus is dóchúil go bhfuil roinnt mhaith daoine den tuairim sin. Ní hionann teacht le chéile go cianda agus bualadh le duine go pearsanta agus aithne a chur ar na comhaltaí nua, dul i gcomhair caife le linn sosa nó dul le haghaidh gloine fíona tar éis lá fada oibre, ní hionann iad ar chor ar bith. Is deiseanna tábhachtacha agus idirghníomhaíochtaí sóisialta iad, ar ndóigh, atá ríthábhachtach chun aithne a chur ar a chéile agus chun barúlacha a mhalartú le chomhghleacaithe nach mór dúinn rudaí a phlé leo agus teacht ar chomhdhearcadh chun ár dtuairimí a thabhairt.

Tuigimid nach mór dúinn na gníomhaíochtaí sin a chur ar fionraí ar feadh tamaill eile, ach fillfimid, luath nó mall, ar na rudaí a fhágann gur neacha daonna ar an uile bhealach sinn.