Już prawie dziesięć lat minęło od początku kryzysu ekonomicznego i finansowego i mimo pozytywnych oznak ożywienia gospodarczego w kilku państwach członkowskich UE wciąż zmaga się z wysokim bezrobociem. Choć ostatnio zauważa się poprawę, to w 2016 r. prawie 21 mln osób, czyli 8,6 % ludności aktywnej zawodowo, było bez pracy.
Priorytetem powinno być zatem rozwiązanie problemu bezrobocia, które nie jest jednorodnym zjawiskiem. Wśród wszystkich bezrobotnych niemal połowę stanowią osoby długotrwale bezrobotne, szczególnie narażone na utratę kwalifikacji, coraz słabsze powiązanie z realiami rynku pracy oraz na ryzyko wykluczenia społecznego. Innym pilnym wyzwaniem jest bezrobocie wśród młodzieży, które w 2016 r. wynosiło 19 %. Kolejną nie dość obecną na rynku pracy grupą są kobiety, zwłaszcza jeśli mają dzieci lub sprawują opiekę nad bliskimi.
W UE od 2008 r. liczba osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym wzrosła ze 116 mln do 118 mln w 2016 r. Jedną z głównych przyczyn jest właśnie bezrobocie, jako że praca zazwyczaj pozwala ludziom w pełni uczestniczyć w życiu społecznym, tworzyć relacje i realizować swój potencjał. Trzeba zdawać sobie z tego sprawę także w kontekście naszych prób zarządzania kryzysem migracyjnym.
Zamiast tworzyć nowe możliwości, zjawiska takie jak rozwój technologiczny, zmiany demograficzne, globalizacja i nowe modele produkcji napędzają dumping społeczny, wyzysk pracowników, popularność ideologii odrzucających solidarność, a także zaprzepaszczają zdobycze europejskiego modelu społecznego. Znika dobre, stabilne zatrudnienie w pełnym wymiarze, a w jego miejsce pojawiają się różne formy nieuregulowanych, niepewnych i kiepsko płatnych prac, które nie dają nawet szansy wyjścia z biedy. Niestety w Europie nie możemy udawać, że nie istnieją ubodzy pracujący.
Dlatego w ostatniej edycji Nagrody EKES-u dla Społeczeństwa Obywatelskiego wyróżniono inicjatywy, które propagują wysokiej jakości zatrudnienie i przedsiębiorczość. Projekty te koncentrują się na młodych ludziach, migrantach i innych grupach społecznych o utrudnionym dostępie do rynku pracy.
Wręczenie tej nagrody laureatom to wielki zaszczyt i radość. Gratuluję zwycięzcom, lecz zasłużone wyrazy uznania i szacunku składam również wszystkim osobom i organizacjom społeczeństwa obywatelskiego, których ciężka praca i zaangażowanie w to, by ludziom żyło się lepiej, jest przykładem dla nas wszystkich. Tym razem Komitet przyznał tylko pięć nagród, ale jeśli przyjrzymy się licznym fantastycznym kandydaturom, które zgłoszono do konkursu, to nie ma wątpliwości, że Europejczycy wygrają właśnie dzięki postawie społeczeństwa obywatelskiego.
Przewodniczący EKES-u Georges Dassis
Eleonora Di Nicolantonio (edn)
Daniela Marangoni (dm)
Anna Comi (ac)
Daniela Marangoni (dm)
Siana Glouharova (sg)
Agata Berdys (ab)
Katerina Serifi (ks)
Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny
Budynek im. Jacques’a Delorsa, 99 Rue Belliard,
1040 Brussels, Belgia
tel. (+32 2) 546.94.76
e-mail: eescinfo@eesc.europa.eu
„EKES info” ukazuje się dziewięć razy do roku podczas sesji plenarnych Komitetu. „EKES Info” jest dostępne w 23 językach.
„EKES info” nie stanowi oficjalnego zapisu prac EKES-u. Po informacje tego typu należy sięgać do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej i innych publikacji Komitetu.
Powielanie naszych materiałów – z podaniem źródła „EKES info” – jest dozwolone (prosimy o przesłanie linku redaktorowi naczelnemu).
Następny numer ukaże się w lutym 2018 r.