Dotychczasowa polityka reform przyniosła niejednoznaczne wyniki – UE i państwa członkowskie muszą więc dogłębnie ją przeanalizować. EKES w swojej opinii w sprawie rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2019 r. stwierdził, że pomimo dotychczasowych postępów trzeba dalszych reform i działań politycznych, aby pobudzić wzrost gospodarczy oraz wzmocnić spójność i społeczny wymiar polityki.

EKES krytycznie odniósł się do tego, że w swej ostatniej analizie wzrostu gospodarczego Komisja z zadowoleniem oceniła postępy w gospodarce, jak i w dziedzinie społecznej od 2014 r., oraz efekty polityki reform. Tymczasem wzrost gospodarczy w UE jako całości jest nadal wolniejszy niż przed kryzysem. Nie wolno też bagatelizować różnic w obrębie regionów i pomiędzy nimi. Na pewno nie jest to sytuacja, w której możemy spocząć na laurach.

EKES pozytywnie ocenia chęć Komisji do wspierania reform. Reformy i polityka mają zwiększać odporność gospodarki i rynków pracy, a tym samym poprawić wzrost gospodarczy i wydajność. Muszą również obejmować prawdziwe zaangażowanie w realizację europejskiego filaru praw socjalnych i międzynarodowych celów w dziedzinie klimatu. Niestety tegoroczna analiza wzrostu gospodarczego nie oferuje rzetelnych propozycji, jak te zamierzenia wdrożyć i sfinansować.

Nie ma w niej także pomysłów na zapobieganie zewnętrznym zagrożeniom dla wzrostu gospodarczego. A przecież należy właściwie umiejscowić w niej działania stymulujące koniunkturę i zatrudnienie oraz odpowiednie ich finansowanie. Bardzo pożądane w tym kontekście są wysokiej jakości inwestycje w edukację i szkolenia, jak zaproponowano w dokumencie Komisji.

Partnerzy społeczni i społeczeństwo obywatelskie mogą nadać tempa pracom nad nowymi wnioskami politycznymi, a zarazem zagwarantować, że reformy będą odpowiednie, konkretne i dostosowane do specyfiki poszczególnych krajów.

Poza tym EKES z satysfakcją zauważa, że Komisja priorytetowo traktuje reformy mające zwiększyć inwestycje sektora prywatnego i publicznego. Unijne przepisy fiskalne powinny umożliwiać finansowanie z budżetów krajowych takich inwestycji, które są konstruktywne pod względem społecznym i gospodarczym oraz nie narażą na szwank przyszłej równowagi budżetowej. (jk)