EESC info

Tharla an rud nach bhféadfaimis a shamhlú go deo. D’athraigh gach rud ó bhonn go tobann agus tá an chuma air nach bhfuil dada mar a bhíodh. Táimid ag maireachtáil in imthosca eisceachtúla agus ní mór dúinn a bheith athléimneach ionas go mbeimid in ann freagairt go cuí agus teacht aniar go láidir.

Níl a fhios agam céard ar faide liom uaim é. Ar mhaithe linn fein, mothaímid gur fada linn uainn gach rud: saoirse, earraí, seirbhísí, soghluaisteacht, cairdeas, gean, barróga – is liosta le háireamh é. Ní raibh dada de dhíth orainn agus níor thuigeamar nár mhéanar dúinn. Ní mór dúinn ceacht a fhoghlaim ón dúshlán seo.

Tá ceithre scór bliain bainte amach agam anois, agus ní fhacthas a leithéid seo riamh cheana.

Is “cogadh” de shaghas eile é seo, le fírinne. Mar a dúirt file Portaingéalach, “is cogadh é seo inarb iad na barróga na hairm”, ag tagairt don bhaol éillithe ach lámh a leagan ar a chéile. Is brónach íorónta mar scéal é a rá gur féidir muid a mharú go fírinneach le barróg.

In 1775, tharla crith talún millteach i Liospóin a scrios an chathair ar fad beagnach. Thug Marquis de Pombal, aire sa ríocht ag an am sin, an ráiteas cailiúil “ní mór dúinn na mairbh a adhlacadh agus aire a thabhairt do na daoine beo”. B’fhéidir sa lá atá inniu ann, go bhfeictear dúinn gur fuar an ráiteas sin, ach tuigimid uaidh go gcaithimid dul ar aghaidh leis an saol agus tabhairt faoin dúshlán seo – dúshlán nach muidne faoi deara é – tabhairt faoi go cróga, fiú más in umar na haimléise atáimid.

Ach ba mhaith liom labhairt faoi fhreagairt air anois. Tar éis dhá mhí ag fulaingt agus faoi chianghlasáil, tar éis gabháil trí sheachtain ina dhiaidh seachtaine faoi éiginnteacht agus pian, ta sé in am dúinn anois aire a thabhairt do na daoine atá ina mbeatha agus féachaint leis an tsochaí, an geilleagar, an Eoraip agus an domhan a thogáil an athuair.

Ar an mbonn sin, foghlaimímis na ceachtanna cearta agus tosaímis arís.

Beidh roinnt mhaith daoine ar aon intinn liom: ní chaillfidh mé deis go deo arís barróg a bhreith ar dhuine nó a rá leo a mhéid is a bhraithim uaim iad. Déanfaidh mé iarracht gan aon duine a ligean síos go deo arís. Ach is dea-rúin iad seo go léir.

Go praiticiúil, ní raibh aon duine ullamh ná níorbh fhéidir le haon duine a bheith ullamh do rud éigin cosúil leis seo. Conas is féidir linn é seo a réiteach? Conas is féidir linn an tsochaí agus an geilleagar lena gcothaítear í a thógail an athuair?

Tá freagraí na gceisteanna sin ag teastáil uainn uile go géar, ar bhonn phrionsabail Eorpacha na dlúthpháirtíochta.

Go deimhin, ach machnamh a dhéanamh ar ar baineadh dínn, is é an margadh aonair Eorpach a thagann chun cuimhne. Táim den tuairim go bhfuil ciall leis an gcomparáid: fágadh muid go tobann gan líonra, gan saol. Baineadh dínn saoirse agus saorghluaiseacht earraí, seirbhísí agus daoine, agus táimid go léir gaibhnithe sa limistéar ina bhfuil cónaí orainn. Ní raibh sé éasca d’aon duine.

Is ar an gcúis sin freisin a thacaím go diongbháilte leis an Eoraip. A bhuí leis an margadh aonair, tá saoirse, fás, saorghluaiseacht agus dlúthpháirtíocht againn. Ná ligimis don phaindéim todhchaí níos fearr a bhaint dínn. Tacaímis le hEoraip a bheidh saor agus bunaithe ar an dlúthpháirtíocht. Féachaimis, le chéile, le todhchaí níos fearr a mhúnlú, áit a mbreithimid barróg ar ár gcuid agus ár gcairde agus a dtugaimid aire do dhaoine eile.

Chaith m’fhear céile agus mé féin tréimhse na dianghlasála ar ár suaimhneas ag baile. Tá mo chéile ar dhuine díobh sin is mó atá i mbaol ag an víreas; mar sin bhíomar ar ár bhfaichill roimhe go mór.

Ó thús na paindéime i leith, chaitheamar beirt maisc agus lámhainní, agus choinníomar an áirithe sin achair ó chéile, mar a mholtar a dhéanamh. Theastaigh uainn na rioscaí móra a sheachaint agus leas an phobail i gcoitinne a chosaint chomh maith le leas na gcúramóirí agus na n-oibrithe túslíne.

Maidir leis an mBeilg, is léir nach rabhamar ullamh i gcomhair na paindéime. Bhí easpa trédhearcachta ann, rud a chaithfear a scrúdú lá níos faide anonn, ach ina theannta sin bhí ganntanas masc agus tástálacha don phobal etc. ann. Níl a fhios agam cad atá ar siúl sna tíortha eile, amach óna gcloisim nó a léim sna meáin, ach is léir dom gur buaileadh na tithe altranais sa Bheilg go mór. Nuair a bheidh an ghéarchéim thart, beidh gá le fiosrúcháin pharlaiminte chun teacht ar bhunúdar na faidhbe.

Tá ról na sochaí sibhialta le linn na paindéime ríthábhachtach i gcónaí, mar atá an daonlathas a rialú. Ar an leibhéal oibríochtúil, iad sin a chaill a bpoist sa Bheilg tá siad dífhostaithe go sealadach agus teacht acu ar liúntais ón gcóras leasa shóisialaigh ach bhí an córas sin lagaithe cheana féin de thoradh na mbeart déine a chuir an tAontas Eorpach i bhfeidhm. Le linn na paindéime, ba léir gur sheas an pobal gualainn ar ghualainn le chéile ach níorbh amhlaidh sin do na Ballstáit féin.

Léirigh an phaindéim a leochailí atá an córas seo againn. Ba cheart féachaint air mar bheadh deis ann chun córas nua a chur ar bun, córas ina léirítear breis measa ar dhaoine, ar chearta sóisialta agus ar an gcomhshaol.

Seo mé i mo shuí sa teach feirme atá agam cois farraige. Tá nasc maith idirlín agam in ainneoin cónaí a bheith orm in áit iargúlta amuigh faoin tuath. Nach ormsa atá an t-ádh éirí gach maidin agus a bheith in ann siúl ar imeallbhord an chósta, ag breathnú amach dom ar an bhfarraige, mar a bhfuil an chéad stráice talaimh eile beagnach 5000 ciliméadar ón gcósta uaim trasna an Atlantaigh, is é Nua Eabhrac. Is mór an phribhléid dom a bheith go maith as ar an gcaoi seo.

Le teann draíochta is féidir liom a shamhlú gur barróg theolaí atá á breith ag aer úr na maidine orm. Ní hionann an chaoi a bhféachann aon bheirt ar an rud céanna. Téim ag snámh ar feadh tamall beag i measc thonnta goirt an Atlantaigh agus nuair a rithim amach as an bhfarraige braithim teas an ghainimh agus na gcloch duirlinge faoi mo chosa. Is beag idir dó agus reo chomh fada le mothú de cé gur fada ó chéile iad maidir le scála de.

I rith na seachtaine is ait liom nach bhfuil breis am saor agam. De dhroim oíche níor ghá dom a thuilleadh uaireanta móra fada a thabhairt ag taisteal agus ag comaitéireacht. Is léir dom gur líon mé an bhearna ama sin trí lagú beagán ar na maidí. Tugaim faoi deara go labhraím le go leor daoine ar líne a chuireann síos ar an mbrú mór a leanann an víreas agus ar na hiarmhairtí a ghabhann leis, ach atá sásta lena saol féin ar a shon sin.

Ar chuma an Phrionsa Bhig, i saothar clasaiceach Saint-Exupéry, tuigimid nach féidir le daoine fásta na rudaí is tábhachtaí sa saol a thabhairt faoi deara. Seans gur deis atá sa tréimhse dianghlasála seo chun athmhachnamh agus idirdhealú a dhéanamh ar na nithe atá tábhachtach, dar linn, agus ar na nithe nach bhfuil. Bíonn ceacht le foghlaim i gcónaí as gach géarchéim dá dtagann agus deis atógála le tapú dá réir.

Cuirim tús leis an lá ag díriú dom ar an bhForbairt Inbhuanaithe, ar an nGeilleagar Ciorclach agus ar an Téarnamh Glas. Tá súil agam go bhfuil athrú tagtha ar an dearcadh atá againn mar phobal. Tá a fhios againn anois cad iad na poist agus na hoibrithe is riachtanaí i ndáiríre. Is díol suime a thabhairt faoi deara cén luach a chuirimid orthu, agus an chuma nach raibh go leor measa á léiriú againn orthu. Is mór an tógáil croí féachaint ar an gcaoi ar féidir linn oibriú le chéile, mar speiceas, agus ar féidir linn gníomhú ar bhonn comhchoitianta ar son na maithe móire. Táimid ag gníomhú, cé go bhfágann sin i mbaol sinn ar uairibh, chun beatha grúpaí leochaileacha eile a chosaint.

Is léir dúinn freisin cé na hiarmhairtí danaideacha a bhíonn ann nuair nach dtugtar aird cheart ar an bhfianaise agus nuair nach ndéantar gníomh in am.

Téim a chodladh go luath agus codlaím go maith. 

Nuair a chinn ár rialtas an 13 Márta – an Aoine, dála an scéil – ordú dianghlasála a fhorchur ar an tír ón Aoine, an 16 Márta amach, tháinig athrú iomlán ar an atmaisféar i Vín. Bhí sé aisteach a bheith ag siúl thart ar na gnátháiteanna na laethanta deiridh sin, de bhrí go raibh gach duine ag tabhairt amharc amhrasach ar a chéile.

De dheasca an ordaithe dianghlasála, tháinig athrú as cuimse ar mo chuid oibre: shocraigh comhpháirtithe sóisialta na hOstaire scéim oibre gearr-ama a thabhairt isteach go gasta mar fhreagairt ar ghéarchéim COVID-19, rud a spreag rois ceisteanna ó fhiontair. Ós rud é go bhfuil saineolas i ngnóthaí sóisialta Eorpacha agam, i bhfaiteadh na súl, bhí orm cruacheisteanna a fhreagairt faoi obair ghearr-ama san Ostair.

Bhí a fhios agam go mbeadh tionchar ag mo fhreagra ar chinneadh gnólachtaí maidir le fiúntas na hoibre gearr-ama nó mura raibh an scéim inacmhainne agus má bhí sé riachtanach fostaithe a leagan as láithreach, bheadh tionchar ag mo fhreagra air sin freisin – agus chuir sé sin ó chodladh na hoíche mé.

Chuimhnigh mé ar na fostóirí a raibh cinntí deacra le déanamh acu agus ar a bhfostaithe a raibh faitíos orthu go gcaillfidís a bpost. Smaoinigh mé ar na tuismitheoirí a raibh leanaí i mbunscoileanna acu, a raibh orthu ról an mhúinteora a ghlacadh ar feadh seachtainí as a chéile agus chuimhnigh mé freisin ar na teaghlaigh sin nach raibh an trealamh teicniúil a bhí ag teastáil ó na leanaí don scolaíocht bhaile acu. Smaoinigh mé ar na daoine atá ina gcónaí astu féin, gan aon duine acu le labhairt leo faoina gcuid ábhar buartha. Agus bhí trua agam do m’iníon atá sna déaga mar d'airigh sí uaithi é a bheith ag bualadh lena gcuid cairde.

Bhí taithí agam ar an obair ón mbaile, toisc go raibh an teilea-obair á déanamh agam le blianta fada. Thuig mé go raibh deacrachtaí ag go leor daoine leis an obair ón mbaile, de cheal trealaimh, spáis, ciúnais nó teagmháil lena gcomhghleacaithe.

An dtiocfaidh athrú ar an saol san fhadtéarma mar gheall ar COVID-19? Níl a fhios agam ach, ó mo thaobh féin de, tá cúpla ceacht le foghlaim uaidh seo:

1. Is féidir a bheith chomh táirgiúil céanna is cuma más ag obair ón mbaile nó san oifig atáthar
2. Is féidir cruinniú trí uair an chloig a thionóltar sa Bhruiséil a thionól ar líne chomh maith céanna
3. Is mór an buntáiste é a bheith i do chónaí le do dhaoine muinteartha – go háirithe le linn na dianghlasála
4. Comhrá Skype seachas fíorchomhrá a dhéanamh le do thuismitheoirí agus le do chairde, níl ann ach sop in áit na scuaibe: bualadh leo féin, is fiú a chothrom féin den ór é sin.

Agus mé ag filleadh ar an mBruiséil an 11 Márta 2020, níorbh fhéidir liom an staid neamhghnách ar fad a bhí ag fanacht liom a shamhlú.

Thosaigh sé le moladh docht ó EODY (Eagraíocht na Gréige um an tSláinte Phoiblí): ní mór do na daoine sin atá ag filleadh ó thíortha thar lear fanacht i gcoraintín sa bhaile ar feadh 14 lá.

I dtosach rinne mé a bheag de, á rá liom féin gur tháinig mé slán trí roinnt mhaith cásanna casta, ach an tráth sin, faoi bhrú geanúil ó mo chéile agus mo chuid leanaí, agus de ghrá na maithe coitinne chomh maith, chuir mé mo chuid gníomhaíochtaí ar fad ar ceal le linn an dá sheachtain tar éis an 11 Márta. 

Idir an dá linn rinne an coróinvíreas slad sa Lombaird, tráth a bhí na chéad íospartaigh á dtuairisciú i dtíortha eile, go háirithe sa Bheilg, sa Fhrainc agus sa Spáinn.

Sa Ghréig, d’fhógair an rialtas cuibhriú ginearálta ón 16 Márta ar aghaidh. D’fhág sin go raibh mé sáinnithe sa teach ar nós beagnach 10.5 milliún saoránach eile, fad is a bhí na hoibrithe cúraim sláinte ag streachailt gan stad gan staonadh chun na daoine a tholg an coróinvíreas a thabhairt slán.

A bhuí le cur i bhfeidhm an chuibhrithe, a d’urramaigh formhór mór na saoránach, toradh a rabhthas sásta leis, tá an Ghréig i measc na dtíortha sin is fearr a sháraigh an ghéarchéim sláinte.

Is scéal eile ar fad í an ghéarchéim eacnamaíoch agus shóisialta atá ag teacht chun cinn cheana, i bhfianaise go bhfuil stop curtha le gach gníomhaíocht eacnamaíoch agus táirgthe: fiú más rud é gur thosaigh téarnamh an-bheag an 3 Bealtaine, is iad na hoibrithe agus na fiontair in earnáil na turasóireachta is mó atá ina n-íospartaigh sa ghéarchéim seo.

Deireadh fealsúna na seanGhréige gurbh olc an ghaoth nach séidfeadh maith do dhuine éigin (ουδέν κακόν αμιγές καλού) agus ba dheimhniú ar an seanfhocal sin mo chás-sa. Níor bhlais mé cineáltas shaol an teaghlaigh ar feadh tréimhse fhada mar sin riamh i mo shaol mar dhuine fásta, agus léigh mé roinnt leabhar ón gcarn atá ag dul i méid agus a bheidh ag feitheamh liom nuair a bheidh mé ar scor ó na gníomhaíochtaí socheacnamaíocha.

Agus mo chéile ag cuidiú liom, rinne mé gach cineál deisiúcháin agus péinteála sa teach – a mbeidh ceardaí á sheiceáil nuair a bheidh an cuibhriú thart. Thug mé aire do mo chrainn ológa agus bhí neart ama agam mo mhachnamh a dhéanamh ar chúrsaí mar atá.

I mbeagán focal, ní raibh an cuibhriú ina thubaiste domsa, ach fós bhí mé ag smaoineamh orthusan nach mór dóibh fanacht sáinnithe in arasáin, bídís beag nó mór, nach féidir leo dul amach ach amháin chun bia a cheannach nó chun siúlóid ghearr a dhéanamh ar bhonn ceadúnas arna iarraidh le teachtaireacht téacs. Smaoinigh ar na daoine sin uile, sa Ghréig nó in áiteanna eile, a chaill a gcuid agus a gcairde. Smaoinigh ar oibrithe a chaill a bpoist agus a fágadh gan na hacmhainní a theastaíonn le maireachtáil. 

De ghnáth i sochaí chomhtháite agus in Aontas a bhfuil an dlúthpháirtíocht ar cheann de na dúshraitheanna, ba cheart go mbainfeadh íospartaigh na paindéime sin tairbhe as an dlúthpháirtíocht, ach níl an cleachtas ag teacht go hiomlán leis an teoiric.

Na tíortha sin atá láidir ó thaobh na heacnamaíochta agus an airgeadais de, dhiúltaigh siad d’eisiúint Eorabhannaí, rud a bheadh ina réiteach éifeachtúil ar an ngéarchéim, agus a bheadh ag teacht leis an meon atá mar bhonn do na conarthaí Eorpacha.

Mar sin féin, ní mór a lua gur fhreagair an Coimisiún Eorpach i bhfad níos tapúla don phaindéim agus don ghéarchéim shláinte a tháinig aisti ná mar a rinne in 2009 don ghéarchéim airgeadais a d’fhág na milliúin daoine ar an ngannchuid.

Bíodh súil againn, agus thar gach rud eile téimis i mbun birt – gach duine ina réimse féin – le go bhfoghlaimeoimid uile ceacht ón bpaindéim seo, go háirithe lucht ceaptha beartas ar an leibhéal is airde. Le go gcuirfear stop le hacmhainní dúlra a chur amú rud a chuireann an todhchaí ó mhaith dár leanaí. Le nach mbeidh na daoine a bhí go dona as roimh an bpaindéim, níos measa as fós tar éis na géarchéime eacnamaíche a bheidh mar thoradh uirthi.

Le go dtuigfimid nach bhfuil aon duine slán ó thubaiste!

Le feasacht a mhúscailt, nach bhfuilimid inchurtha inár n-aonar, is cuma cé chomh mór is atáimid, leis an gcontúirt atá romhainn, agus go mbeimid láidir go leor le chéile chun aghaidh a thabhairt go rathúil ar gach cás a d’fhéadfadh ár sláinte agus ár mbeatha a chur i mbaol.

Tá an coróinvíreas ar cheann de na dúshláin is mó dár chaith an tAontas Eorpach aghaidh a thabhairt air ó bunaíodh é. Anuas ar a bhfuil á fhulaingt cheana féin ag geilleagair na mBallstát, cuirfidh leathadh an víris isteach orthu go mór agus ní hamháin go gcuirfear gnólachtaí agus poist i mbaol dá réir ach beidh tomhaltóirí thíos leis chomh maith. Spreag sin rialtais na mBallstát chun bearta eisceachtúla a chur chun feidhme d’fhonn daoine a chosaint.

Ghníomhaigh rialtas na Laitvia go gasta nuair a tháinig na chéad chásanna d’ionfhabhtú COVID-19 chun cinn agus thug sé bearta forleathana isteach chun an víreas a choinneáil faoi smacht. Níor chaith muintir na Laitvia cur suas le bearta dianghlasála mar a chaith daoine i mBallstáit eile de chuid an Aontais, ach bhí orthu déanamh de réir bearta sábháilteachta ginearálta, cuir i gcás géilleadh do na rialacha maidir le scaradh sóisialta, dífhabhtú a dhéanamh, ionaid siopadóireachta a dhúnadh ag an deireadh seachtaine agus i rith na laethanta saoire, achar dhá mhéadar a choinneáil ó chéile le linn idirghníomhaíochtaí sóisialta fisiceacha agus le linn cruinnithe, bídís sin ar siúl taobh istigh nó taobh amuigh, etc., agus chloígh na daoine leis na rialacha sin.

In agallamh a rinne an príomhaire Karins le The Telegraph, mhínigh sé conas a bhain sé cothromaíocht amach idir dhá sprioc éagsúla, mar atá “sláinte an phobail a chosaint” agus “an méid is lú damáiste ab fhéidir a dhéanamh” don gheilleagar.

Ní mór dúinn a bheith cúramach fós ós rud é go bhfuil líon ard cásanna d’ionfhabhtuithe COVID-19 san Eoraip. A fhad is nach mbeidh aon imdhíonacht ann i gcoinne an víris, beidh an baol ann go dtarlóidh ráig eile amach anseo. Anuas air sin, fad a bheidh suíomhanna gníomhacha ann ina dtarlaíonn ráigeanna den ghalar seo, beidh an baol ann go scaipfear arís é. Ní féidir a thuar cá fhad is gá na bearta sábháilteachta a choimeád i bhfeidhm, ach is léir go bhfuil an staid reatha ag dul i gcion ar mheabhairshláinte, ar shíceolaíocht agus ar mheon an phobail.

Tá sé léirithe cheana ag eagraíochtaí tomhaltóirí na sochaí sibhialta go bhfuil athrú ag teacht ar iompar agus nósanna ceannaigh na dtomhaltóirí. Tá daoine ag maireachtáil ar bhealach éagsúil, ag ceannach ar bhealach éagsúil agus, ar go leor slite, ag smaoineamh ar bhealach éagsúil. Is cúis mhór imní do thomhaltóirí an tionchar atá ag COVID-19 ar an tsláinte agus ar an eacnamaíocht, agus, dá thoradh sin, is iad na bunriachtanais féin is tábhachtaí leo i láthair na huaire.

Tá tomhaltóirí ag siopadóireacht ar bhealach níos feasaí, ag ceannach táirgí áitiúla ar thaobh amháin agus i mbun na tráchtála digití ar an taobh eile. Tá athrú ag teacht ar thírdhreach na siopadóireachta, agus breis táirgí le fáil ar líne dá réir. Cuid mhaith de na bealaí nua sin, fanfaidh siad againn tar éis COVID-19. Dá bhrí sin, ní mór d’eagraíochtaí tomhaltóirí na sochaí sibhialta dul amach ar na réadúlachtaí agus na treochtaí nua sin d'fhonn iad a thuiscint agus ní mór dóibh cosaint iomchuí a thabhairt do dhaoine.

Bunchloch de mhargadh na tráchtála digití i gcónaí is ea muinín na dtomhaltóirí a fheabhsú. Déanfaidh eagraíochtaí tomhaltóirí obair ar na saincheisteanna seo a leanas agus coimeádfaidh siad súil ghéar orthu: nochtadh faisnéise, cosaint íocaíochta, táirgí neamhshábháilte, réiteach díospóidí, forfheidhmiú agus oideachas.

Tá Comhlachas Cosanta Tomhaltóirí na Laitvia meáite i gcónaí ar thacaíocht a thabhairt do rialtais agus do bhardais agus céimeanna á dtabhairt acu chun tomhaltóirí leochaileacha a chosaint ar ionfhabhtú COVID-19. Fad is a mhairfidh an ghéarchéim seo, is éard atá de dhíth orainn ná an dlúthpháirtíocht agus an comhordú le heagraíochtaí na sochaí sibhialta.

Chomh maith le hiarrachtaí eagraíochtaí sochaí sibhialta na mBallstát, sa ré iar-COVID-19, beidh CESE uainn atá láidir agus cobhsaí, agus caithfidh a chomhaltaí a bheith eolasach agus réidh le dul i mbun oibre chun ionadaíocht iomlán a dhéanamh ar leasanna eagraíochtaí na sochaí sibhialta.

I bhfochair a chéile, déanaimid ionadaíocht ar an tsochaí shibhialta ar leibhéal an Aontais. Ní féidir leis an dianghlasáil bac a chur orainn obair ghníomhach a dhéanamh chun a áirithiú go n-éistfear le glór na sochaí sibhialta eagraithe. Ní neart go cur le chéile agus iarracht á déanamh againn an saol a chur faoinár stiúir arís. Déanfaimid pé rud atá de dhíth. Beidh iarmhairtí tromchúiseacha ann dár sochaí de dheasca ráig an choróinvíris. Ní féidir le haon rialtas féachaint leis an mbua a fháil ar ghéarchéim den chineál seo ar a chonlán féin.

Iarraimid go ndéanfar gníomhaíocht thapa, chinntitheach agus éifeachtach ar leibhéal an Aontais. Tá géarghá anois le bearta eisceachtúla agus comhtháthú beartas. Ní mór dúinn pé rud is gá a dhéanamh chun cur le cumas na ndaoine agus tacaíocht agus uchtach a thabhairt dóibh ionas gur féidir leo leanúint de na hiarrachtaí go léir atá déanta acu chun leas an phobail agus an cine daonna a chosaint ar leibhéal an Aontais agus ar an leibhéal náisiúnta. San am i láthair, is Aontas muid, sin nó dada!